بلیچینگ با لیزر دیود، مزیت آن بر روش بدون لیزر

بلیچینگ دندان با لیزر دیود ( Diode laser )

درمان های زیبایی محافظه کارانه یا کم تهاجمی دندانپزشکی (کمترین نیاز به تغییر و مداخله در بافت های طبیعی دندان و لثه) روز به روز بین مردم محبوب تر می شوند. بلیچینگ دندان  (سفید کردن دندان) یکی از این روش های درمانی هست که در موارد تغییر رنگ دندان ها کاربرد دارد. سفیدکردن دندان‌ها فقط به دنیای امروز محدود نمی‌شود.استفاده از هیدروژن پروکساید برای ازبین بردن لکه‌ها و سفیدکردن دندان‌ها به سال 1884 میلادی برمی‌گردد. تقاضا برای لبخندی سفید و جذاب از سال ها قبل وجود داشته و همچنان این درخواست ادامه دارد. بنابراین برای برآوردن این خواسته افراد به سراغ یکی از روش‌های سفیدکردن دندان‌ها می‌روند. روش‌های درمانی زیادی برای سفیدکردن دندان یا بلیچینگ در منزل و یا داخل مطب وجود دارد که از میان آن‌ها می‌توان به استفاده از خمیردندان‌های سفیدکننده، ژل‌ها، تری ها و ... اشاره کرد. بلیچینگ تغییر رنگ های خارجی و داخلی دندان ها را از بین می‌برد و رنگ آن‌ها را سفید می‌سازد. با این روش می‌توان لکه‌های ناشی از غذاها و نوشیدنی ها، سن و همچنین تغییر رنگ های مربوط به برخی بیماری‌های دهانی و دندانی را برطرف نمود و سفیدی را به دندان‌ها بازگرداند. امروزه بلیچینگ دندان با استفاده از ژلی صورت می‌گیرد که در ترکیب آن هیدروژن پروکساید وجود دارد و با استفاده از روش‌ها و ابزار‌های مختلف روی دندان‌ها اعمال می‌شود. یکی از پیشرفته‌ترین درمان‌ها برای بلیچینگ دندان، بلیچینگ دندان با لیزر (Diode) است. سفید کردن دندان ها با کمک این دستگاه فواید زیادی دارد که از میان آن‌ها می‌توان به افزایش اثربخشی در کنار کاهش حساسیت دندان ها و تحریکات لثه ای اشاره کرد. مباحث مطرح شده در این مقاله :

 

 

 

لیزر چیست و چه تفاوتی با نور معمولی دارد ؟  

فرآیند بلیچینگ دندان با لیزر دیود چگونه صورت می‌گیرد ؟‌

 نقش ماده ی بلیچینگ در سفید شدن دندان ها

 نقش لیزر در سفید شدن دندان ها  

 چه تفاوتی بین بلیچینگ دندان با لیزر دیود و بلیچینگ بدون استفاده از لیزر وجود دارد ؟

 چه تفاوتی بین بلیچینگ دندان با لیزر دیود و انجام بلیچینگ با سایر دستگاه‌های لیزری وجود دارد ؟  

 آیا استفاده از لیزر در بلیچینگ دندان‌ها خطرناک است ؟  

 بلیچینگ دندان با لیزر دیود چه مدت طول می‌کشد ؟

 آیا در بلیچینگ با لیزر دیود رنگ دندان ها روشن تر می شود ؟

 مزایای استفاده از بلیچینگ دندان با لیزر دیود چیست ؟  

 معایب استفاده از لیزر برای بلیچینگ چیست ؟

 دوام بلیچینگ دندان با لیزر چقدر است ؟

 

 

 

لیزر چیست و چه تفاوتی با نور معمولی دارد ؟ 01' 01

لیزر ، مخفف عبارت light amplification by stimulated emission ray می باشد که در واقع به معنی تحریک پرتوهای نور در یک جهت و یک سو برای دستیابی به اثر و قدرتی بسیار فراتر از نور معمولی می باشد. استفاده از لیزر امروزه کاربرد های بسیاری در صنعت و طراحی و برش قالب ها به صورت بسیار دقیق ، موارد نظامی و دفاعی ، لوازم الکترونیکی و تلفن های همراه و حتی در اسباب بازی های کودکان دارد. اما بی شک یکی از مهمترین کاربرد های آن در پزشکی و دندانپزشکی می باشد. لیزر در دندانپزشکی و پزشکی تنها به یک شکل استفاده نمی شود و در انواع مختلف می توان از آن بهره جست. لیزر هایی که در دندانپزشکی کاربرد دارند به دو نوع پرتوان و کم توان تقسیم بندی می شوند که از انواع پرتوان لیزر ها برای برش بافت های نرم و سخت از جمله لثه و دندان استفاده می شود و انواع کم توان آن برای مواردی همچون رفع درد های سر و صورت به کار گرفته می شود. یکی از موارد مصرف لیزر ، تابش نور لیزر بر روی ژل های بلیچینگ است تا مواد موجود در داخل ژل را فعال کند. طیف محدودی از لیزرها را می توان برای بلیچینگ یا سفید کردن دندان ها استفاده کرد اما بهترین نوع آن لیزر دیود با طول موج 830 و 910 نانومتر می باشد.

فرآیند بلیچینگ دندان با لیزر دیود چگونه صورت می‌گیرد ؟‌

02' 02

قبل از انجام بلیچینگ رادیوگرافی دندانی بررسی می گردد تا وضعیت دندان‌های فرد مشخص گردد. سپس دندان‌ها به کمک ابزار مکانیکی تمیز  و خشک می‌شوند و لب‌ها با ابزار خاصی (رترکتور های مخصوص)  از روی دندان فاصله می‌گیرند.

 

 

 

 

 

 

 

 لثه ی دندان هایی که قرار است ماده ی بلیچینگ بر روی آن ها قرار داده شود با ماده ای مخصوص پوشانده شده و با دستگاه لایت

 

کیور (دستگاه مخصوص کیور یا سخت کردن کامپوزیت ها که طیف آبی نور مرئی را ساطع می کند.) سخت می شود.

 

 

 

 

 

سپس ژل هیدروژن پراکسید در ضخامت 1 تا 2 میلی متر روی دندان ها قرار داده می شود.

 

 

 

 

بر اساس تنظیمات طول موج و شدت اشعه لیزر، مدت زمان تابش تعیین شده و ژل بلیچینگ تحت تابش لیزر قرار می گیرد. هنگام کار چشم‌ها توسط عینک‌های مخصوص پوشانده می‌شوند تا آسیبی نبینند.

• نقش ماده ی بلیچینگ در سفید شدن دندان ها : 03' 03

پراکسید هیدروژن شناخته شده ترین و پرکاربردترین ماده جهت بلیچینگ است. این ماده در حداقل زمان مابین ماتریکس ارگانیک مینا و عاج منتشر می شود. پراکسید هیدروژن با افزایش نفوذپذیری ساختار دندان، موجب افزایش حرکت یون ها مابین دندان می شود. هیدروژن پراکسید یک اکسید کننده ی قوی بوده و قادر است رادیکال های آزاد فراوانی با قدرت واکنشی زیاد را ایجاد کند. این رادیکال های آزاد به منظور رسیدن به ثبات، با اکثر مولکول های ارگانیک دیگر واکنش می دهند و رادیکال های آزاد دیگری را ایجاد می کنند. در نهایت با شکل گیری مولکول هایی که نور کمتری جذب و میزان بیشتری از نور را منعکس می کنند،  بلیچینگ و سفید شدن دندان ها به طور موفقیت آمیزی انجام می شود.

• نقش لیزر در سفید شدن دندان ها : 04' 04

در بلیچینگ دندان با لیزر، پروسه ی سفید کردن دندان ها بدون هیچ تغییرات مورفولوژیک و شیمیایی بر روی مینا و بافت های اطراف آن است. نقش لیزر در سفید کردن دندان ها، سرعت بخشیدن به فعال سازی هیدروژن پراکسید در ژل های سفیدکننده است. در واکنش به جذب انرژی لیزر، هیدروژن پراکسید به مولکول های آب و رادیکال های اکسیژن شکسته می شود. رادیکال های آزاد اکسیژن به طور شیمیایی موجب کاهش مولکول های رنگی آلی (کروموفورها) در ماتریکس مینا می شوند و این عمل را از طریق اکسیداسیون سریع و تبدیل کروموفورها به مولکول های کوچکتر و با رنگ کمتر (less pigmented) انجام می دهند. به طور همزمان گرمای لیزر موجب نفوذ عمیق تر ژل بلیچینگ به عاج زیرسطحی شده و اثر سفیدکنندگی را افزایش می دهد.

چه تفاوتی بین بلیچینگ دندان با لیزر دیود و بلیچینگ بدون استفاده از لیزر وجود دارد ؟ 05' 05

دو روش معمول بلیچینگ در اکثر مطب های دندانپزشکی وجود دارد:

1- استفاده از ژل های بلیچینگ به تنهایی و بدون کاربرد ابزار جانبی برای فعال کردن آن

2- بلیچینگ با روش تسریع با نور. تفاوتی بین تاثیر دو روش مشاهده نشده است.

به این معنا که چه زمانی که در روش معمولی ژل هایی با غلظت 30 تا 40 درصد بر روی دندان ها به کار رود و چه زمانی که از روش تسریع با نور استفاده گردد، اثر گذاری مشابهی را شاهد خواهیم بود. در واقع نور با تاثیر بر روند یونیزه شدن هیدروژن پراکسید باعث تسریع انتشار ماده ی فعال در دندان و تسریع فرآیند می شود اما به جز سریع تر کردن فرآیند کلینیکی ، برتری دیگری بر روش مرسوم بلیچینگ ندارد. این در حالیست که با استفاده از لیزر میتوان به قدرت هایی در حد تاثیر گذاری ژل های حاوی هیدروژن پراکسید با غلظت بالا دست یافت. در عین حال برخلاف روش تسریع با نور ، از افزایش حرارت جلوگیری کرده، حفاظت بیشتری از لثه بعمل می آید، سبب افزایش حساسیت دندان ها نمی گردد و از تخریب جزئی ساختار مینا بخاطر وجود غلطت بالای هیدروژن پراکسید نیز جلوگیری به عمل می آورد.

چه تفاوتی بین بلیچینگ دندان با لیزر دیود و انجام بلیچینگ با سایر دستگاه‌های لیزری وجود دارد ؟ 06' 06

امروزه برخی از دستگاه‌های لیزر برای عمل بلیچینگ وجود دارند که طی یک جلسه می‌توانند دندان‌ها را سفید سازند. اما به خاطر وجود طول موج کوتاه و فوتون‌های پر انرژی این دستگاه‌ها،‌ ممکن است بیمار درد و حساسیت را تجربه کند. تحقیقات نشان داده که استفاده از لیزر دیود بسیار بهتر است، چون در این دستگاه، طول موج به کار رفته بلند‌تر است و فوتون‌های نوری انرژی کمتری آزاد می‌کنند. پس حرارت ایجاد شده، کمتر خواهد بود. بر این اساس، مدت زمان فعال‌ سازی هیدروژن پروکساید موجود در ژل، کمی طولانی‌تر خواهد شد و احتمال تجربه درد توسط بیمار کمتر خواهد بود.

آیا استفاده از لیزر در بلیچینگ دندان‌ها خطرناک است ؟ 07' 07

لیزر diode‌ را می‌توان درمانی موثر و بی خطر برای بلیچینگ دندان‌های بیمار در نظر گرفت. با توجه به کاهش طول مدت درمان و احتمال بروز کمترین عوارض، استفاده از این لیزر به طور حتم رضایت و خرسندی فرد را در پی دارد.

 

 

بلیچینگ دندان با لیزر دیود چه مدت طول می‌کشد ؟ 08' 08

طی درمان، اشعه‌ی لیزر دیود با طول موج و شدت مشخص بر روی دندان‌ها اعمال می‌شود و با افزایش حرارت، ژل بلیچینگ تجزیه شده و فعالیتش تسریع می‌‌گردد.  طی پروسه ی درمان،‌ دندان‌ها دو الی سه درجه روشن‌تر می‌شوند. سپس شخص نیاز دارد تا طبق معاینه و نظر دندانپزشک یک تا دو جلسه‌ی دیگر مراجعه کند تا بعد از اعمال مجدد بلیچینگ با لیزر دیود، طی دو الی سه هفته دندان‌هایی کاملا سفید و زیبا داشته باشد. این زمان ممکن است نسبت به سایر دستگاه‌ها طولانی‌تر باشد،‌ اما به خاطر انرژی کمتری که توسط فوتون‌ها آزاد می‌شود،‌ حساسیت و درد دندان‌ها به حداقل رسیده و روشی کاملا امن محسوب می شود.

آیا در بلیچینگ با لیزر دیود رنگ دندان ها روشن تر می شود ؟ 09' 09

با بکارگیری لیزر دیود، مانند روش بلیچینگ بدون لیزر، روشن ترین رنگی که بدست می آید در حیطه ی رنگ های طبیعی یعنی B1 است. به منظور روشن شدن رنگ دندان ها به صورتی که سفیدتر از حالت طبیعی باشند ( که به آن رنگ های بلیچ اطلاق می شود ) باید از درمان های دیگر مانند لمینت ها یا ونیرهای سرامیکی و یا کامپوزیت ونیرها استفاده گردد.

مزایای استفاده از بلیچینگ دندان با لیزر دیود چیست ؟ 10' 10

• جلوگیری از کاهش سختی مینا:

در تحقیقی که در سال 2018 در دانشگاه اصفهان انجام شد، نشان داده شده است که بلیچینگ دندان ها با استفاده از لیزر دیود از roughness یا زیری مینا جلوگیری می کند و موجب کاهش و یا پیشگیری از اچینگ (برداشت ماده ی معدنی) مینای دندان می گردد.

• افزایش اثربخشی:

به دو علت در بلیچینگ با لیزر شاهد افزایش اثربخشی پروسه ی سفیدکردن خواهیم بود:

• از آنجا که کروموفور های موجود در ژل های فعال شونده با لیزر قادر به جذب طول موج باریکی از لیزرهای دیود می گردند، این مسئله موجب افزایش اثربخشی بلیچینگ با لیزر دیود خواهد شد.

• تاثیر گرمای لیزر بر ماده ی بلیچ موجب می گردد که اثر سفیدکنندگی بر پیگمان های رنگی در عمق بیشتری صورت پذیرد. این مسئله به وسیله ی افزایش نفوذ به داخل عاج سطحی دندان انجام می شود که سبب افزایش اثر سفیدکنندگی دندان ها در مقایسه با روش بلیچینگ بدون لیزر می شود.

• کاهش حساسیت دندان ها:

از آنجا که همیشه از اشعه‌ی لیزر برای بالابردن حرارت استفاده می‌شود، ممکن است این انرژی بالا به مینای دندان‌ها آسیب بزند یا عوارضی مثل حساسیت دندانی و درد را در پی داشته باشد. اما تحقیقات نشان داده که بلیچینگ با لیزر دیود سرعت درمان را بدون تغییر و اعمال اثر بر مینای دندان کاهش می‌دهد. بدین ترتیب در صورت استفاده از لیزر دیود برای بلیچینگ، به علت استفاده از نوری با طول موج بلند و کم توان، دردهای لثه و حساسیت ها ی دندانی کاهش می یابد. امروزه ثابت شده که این دستگاه یکی از معتبرترین و باارزش‌ترین منابع انرژی برای بلیچینگ دندان‌هاست.

معایب استفاده از لیزر برای بلیچینگ چیست ؟ 11' 11

برای این روش عیب خاصی نمی توان متصور شد مگر اینکه این روش کمی گران تر از روش های عادی است و نیاز به تجهیزات بیشتر و تخصص و مهارت دندانپزشک دارد.

دوام بلیچینگ دندان با لیزر چقدر است ؟ 12' 12

ماندگاری روش استفاده از لیزر در بلیچینگ بر اساس ژنتیک افراد و سبک زندگی و عادات غذایی آن ها متفاوت هست. عامل مهم دیگر در دوام سفیدی دندان ها، شیوه ی مراقبت های بهداشت دهان و دندان ها است. دقت در حذف پلاک میکروبی، علاوه بر تاثیرات مهمی که بر سلامت دهان و دندان ها دارد، ماندگاری اثرات حاصل شده از بلیچینگ با لیزر را هم طولانی مدت تر می کند.

بستن فاصله بین دندان ها، چه درمانی برای چه میزان فاصله ؟

به فاصله‌‌ی بین دندان‌های پیشین که بیش از 0.5 میلی‌متر باشد،‌ دیاستم می‌گویند. دیاستم در زبان یونانی به معنای از هم جدا بودن و فاصله است. فاصله‌ای که ممکن است بین دندان ها در هر جایی از دهان به وجود بیاید، اما بیشتر در دندان‌های قدامی بالایی و پایینی اتفاق می‌افتد. درصد وقوع این فاصله در بین دندان های قدامی بالا 14.8 و در بین دندان های قدامی پایین 1.6 است. با این که عده ای از افراد به فاصله بین دندان های خود عادت می کنند و نیازی به تغییر آن نمی بینند و عده ای دیگر فاصله بین دندان های جلویی خود را نشانه خوش شانسی می دانند و حاضر نیستند تغییری در آن ایجاد کنند، اما واقعیت آن است که تعداد بسیار بیشتری از افراد خواهان آنند که با بستن این فاصله ها  و ایجاد تناسب بیشتر، زیبایی لبخند خود را ارتقاء دهند.

علل ایجاد کننده فاصله بین دندان ها کدامند؟

• ژنتیک و تاریخچه فامیلی

• فیزیولوژیک: دیاستم میانی و یا فاصله بین دندان های ثنایا در سن 6 سالگی به میزان 98%، در 11 سالگی 49% و در 12 تا 18 سالگی 7% مشاهده می شود.

• بزرگ بودن زبان

• فرنوم غیرنرمال (فرنوم محل چسبندگی عضلات لب به فک بالاست که می توان آن را از داخل لب بالا لمس کرد)

 

 

عدم تناسب اندازه دندان ها و فکین، که در موارد زیر مشاهده می شوند:

• کم بودن تعداد دندان ها به طور مادرزادی

• میکرودنشیا (کوچک بودن اندازه دندان ها)

 

 

 

 

 

• ماکروگناتیا (بزرگ بودن اندازه فکین)

• دندان های ثنایای کناری که فرمی کوچک و غیرنرمال دارند (peg-shaped lateral)

• عادات، عادات زیر سبب ایجاد فاصله بین دندان های ثنایا می شوند:

• Thumb sucking یا مکیدن انگشت

• Tongue thrusting که به معنای جلو آوردن زبان و اعمال فشار بر دندان های جلو به هنگام بلع است.

• مشکلات پریودنتال:

هنگامی که فرد مبتلا به مشکلات لثه ای و پریودنتال است، استخوان ساپورت کننده ی دندان ها دچار تحلیل می شود. در نتیجه با ایجاد موبیلیتی یا لقی، دندان ها از جای خود حرکت می کنند. به این ترتیب شاهد خواهیم بود دندان هایی که به هنگام سلامت در تماس با یکدیگر و بدون فاصله بوده اند، با مشکلات پریودنتال از یکدیگر جدا شده و فاصله می گیرند.

چرا باید علت ایجاد کننده فاصله بین دندان ها را بدانیم؟

قبل از هر اقدام درمانی، ابتدا باید علت ایجاد کننده ی دیاستم مورد بررسی قرار گیرد. در غیر این صورت این امکان وجود دارد که مجددا این فاصله بین دندان ها ظاهر شود. به عنوان مثال فواصلی که در اثر بیماری پریودنتال بوجود آمده اند، ابتدا نیاز به درمان های پریودنتال توسط پریودنتیست دارند و سپس در مرحله ی بعد است که بستن فاصله ها و درمان زیبایی انجام می شود. و یا در مواردی که فرنوم های غیرنرمال و چسبنده وجود دارد، در صورتی که بدون جراحی و برداشت این فرنوم ها فاصله بین دندان ها بسته شود، امکان این که فرنوم فشار آورده و مجددا بین دندان ها فاصله ایجادشود وجود دارد. مورد دیگری که می توان به آن اشاره داشت زمانی است که عادات بوجودآورنده فاصله ها همچنان ادامه دارند. در این موارد بستن فاصله ها با هر روش درمانی اتلاف وقت و تحمیل کردن هزینه به فرد است. با تشخیص علت ایجادکننده فاصله بین دندان ها، می توان روش درمانی صحیح را انتخاب کرد. این انتخاب شامل هر تکنیک و روشی که باشد، می توان اطمینان داشت که ماندگاری درمان را در پی خواهد داشت.

جهت بستن فاصله بین دندان ها از چه روش های درمانی استفاده می شود؟

• درمان ارتودنسی:

از ایمن ترین و محافظه کارانه ترین درمان ها جهت بستن دیاستم های دندانی، روش ارتودنسی است. این درمان در موارد زیر تجویز می شود:

• زمانی که فاصله بین دندان های جلو بیش از 2 میلیمتر است. در این حالت اگر از درمان های ترمیمی استفاده شود، نسبت طول به عرض دندان ها نامتناسب شده و نسبت طلایی که یکی از اصول طراحی لبخند است به هم می ریزد.

• هنگامی که اندازه دندان ها به طور مادرزادی بزرگ است، با درمان های ترمیمی دندان ها بزرگ تر و حجیم تر شده و از تناسب خارج می شوند. در این موارد روش ارتودنسی درمان انتخابی است.

• در افرادی که علاوه بر وجود فاصله بین دندان ها، به دلایل مختلف مانند: غیر قرینه بودن فضای بین دندان ها، دندان های بیرون زده، انحراف میدلاین (خط وسط دندان های ثنایا) نیاز به درمان ارتودنسی دارند.

مزایا:

• محافظه کارانه ترین درمان است.

• بدون هیچ تغییری در دندان ها، تنها با حرکت دادن و هدایت صحیح آن ها، فاصله بین دندان ها بسته می شود.

معایب:

• نیازمند زمان طولانی است.

• هزینه ی بالاتری نسبت به درمان های ترمیمی دارد.

• درمان های ترمیمی و زیبایی:

1. لمینت های سرامیکی:

زمانی که علاوه بر وجود فواصل جنرالیزه، دندان ها از نظر رنگ و فرم نیز مشکلاتی داشته و نیازمند تصحیح باشند، لمینت های سرامیکی گزینه ی درمانی مناسبی محسوب می شوند. در واقع با کمک لمینت های سرامیکی می توان تمامی مواردی را که بر طرح لبخند فرد تاثیر منفی دارند را با یک درمان اصلاح نمود. مزایا:

• شفاف و طبیعی بودن نمای دندان ها

• عدم رنگ پذیری سرامیک موجب می شود که رنگ لمینت های سرامیکی در طول زمان ثابت باقی بماند.

• می توان همزمان با بستن فاصله ها، اصلاح طرح لبخند را انجام داد.

معایب:

• به علت اضافه شدن هزینه لابراتوار، هزینه ی این درمان بالاتر از درمان کامپوزیت است.

• در بسیاری از موارد نیاز به تراش دندان ها است، هر چند این تراش بسیار مختصر و در حد چند دهم میلیمتر است.

2.درمان کامپوزیت:

با بهبود خصوصیات فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت ها، این روش به یکی از رایج ترین درمان ها جهت بستن فاصله بین دندان ها تبدیل شده است. خصوصا زمانی که دیاستم میانی بین دو دندان ثنایا وجود داشته باشد. از آنجایی که نقطه قوت این روش درمانی در محافظه کارانه بودن آن است بهتر است زمانی به عنوان طرح درمان نهایی انتخاب شود که دندان ها از نظر رنگ و فرم قابل قبول و حداقل قابل پذیرش توسط خودِ فرد هستند. در این حالت کامپوزیت ها را می توان تنها بین دندان ها و به صورت پارسیل کامپوزیت ونیر قرار داد و از پوشانده شدن مینای سطح خارجی دندان با کامپوزیت پرهیز کرد.

همچنین در مواردی که فرم و ترتیب قرار گرفتن دندان ها مناسب است، اما رنگ دلخواه وجود ندارد، می توان ابتدا سفید کردن دندان ها را به کمک یکی از روش های بلیچینگ ( بلیچینگ در مطب، بلیچینگ در منزل و بلیچینگ با لیزر ) انجام داد. سپس با درمان کامپوزیت، به طورکاملا محافظه کارانه اقدام به بستن فاصله بین دندان ها نمود.

مزایا:

• هزینه ی پایین تری نسبت به روش های درمانی دیگر دارد.

• این امکان وجود دارد که در یک جلسه درمان انجام شود.

• در این درمان دندان ها به هیچ وجه تراش نمی خورند.

• درمان کامپوزیت بدون پوشانده شدن کامل مینا و کاملا محافظه کارانه قابل اجرا است.

معایب:

• نیاز به پالیش های دوره ای جهت ثبات رنگ دارد.

• هنگامی که دندان ها تحت استرس و نیروی زیاد قرار دارند، درمانی مناسب محسوب نمی گردد.

• در افرادی که براکسیزم یا دندان قروچه دارند و یا کسانی که عاداتی مانند ناخن جویدن دارند، احتمال شکست درمان کامپوزیت وجود دارد.

۱۰ نکته مهم در رابطه با بلیچینگ یا سفید کردن دندان

رنگ دندان ها به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار در یک لبخند زیبا  به شمار می روند. مراجعه کنندگان با شکایت های مختلفی از رنگ دندان ها و تاریخچه متنوعی از علل ایجاد تغییر رنگ  در دندان هایشان نزد دندانپزشکان مراجعه می کنند . آنچه اهمیت دارد در درجه اول تشخیص نوع تغییر رنگ دندان و علت این تغییر رنگ است . بدون یافتن علت اصلی ، هر گونه اقدامی ممکن است موقتی و بی ثبات بوده و در نهایت نتیجه ی دلخواه حاصل نگردد. درمان های متعددی به منظور بهبود رنگ دندان های تغییر رنگ یافته انجام می پذیرد که می توان به سفید کردن دندان ها یا بلیچینگ، لمینت های سرامیکی، ونیرهای کامپوزیتی و در موارد شدیدتر انواع مختلف روکش ها ازجمله روکش های تمام سرامیک اشاره نمود. بلیچینگ دندان ها ساده ترین، معمول ترین، محافظه کارانه ترین و به صرفه ترین تکنیک جهت اصلاح طرح لبخند می باشد.

 

مباحث مطرح شده در این مقاله :

 

 بلیچینگ یا سفید کردن دندان چیست ؟  

 چه عللی باعث تغییر رنگ دندان ها می شوند ؟

 با انجام بلیچینگ دندان ها به چه میزان روشن می شوند ؟

 مواد سفید کننده چطور عمل می‌کنند ؟

 آیا انجام بلیچینگ باعث آسیب به دندان ها می گردد ؟  

 بلیچینگ دندان‌ها چه مدت دوام دارد ؟

 چطور می‌توان نتیجه به دست آمده از بلیچینگ را برای مدت زمان طولانی‌تری حفظ کرد ؟  

 آیا با سفید کردن دندان ها، رنگ روکش ها و ترمیم های کامپوزیتی هم روشن می شود ؟  

 بلیچینگ (سفید کردن دندان ها) به چند روش قابل انجام است ؟

 بلیچینگ در مطب  

 بلیچینگ در منزل

 بلیجینگ با محصولات سفید کننده

 

 

بلیچینگ یا سفید کردن دندان چیست ؟ 

سفید کردن دندان (بلیچینگ دندان)، سفید کردن دندان (بلیچینگ دندان) ، درمانی است که برای برطرف کردن تیرگی ها و رنگدانه هایی که به مرور زمان و براثر مواد دارای رنگدانه مثل چای، قهوه، نوشابه های رنگی و حتی ادویه ها ایجاد می شوند، به کار می رود. حتی بعضی از بد رنگی های ژنتیکی با سفید کردن دندان ها برطرف شده و ظاهر دندان ها زیباتر به نظر می رسند. افزایش سن و عادات غذا خوردن و عادت های روزانه مثل سیگار کشیدن، هم می تواند باعث تغییر رنگ دندان ها شود.

چه عللی باعث تغییر رنگ دندان ها می شوند ؟

بسیاری از انواع مشکلات مربوط به رنگ دندان ممکن است بر روی ظاهر دندان ها نیز تاثیر بگذارد و علل این مشکلات و سرعت تاثیرگذاری آنها متفاوت است. از آنجایی که برخی از تغییر رنگ ها به فرآیند بلیچینگ یا سفید کردن دندان واکنش بیشتری نسبت به بقیه نشان می دهند، بنابراین، علت  تغییر رنگ دندان باید به دقت مورد ارزیابی قرار گیرد تا بهتر بتوان میزان و درجه ای که برای بلیچینگ یا سفید کردن و بهبود رنگ دندان نیاز است را پیش بینی کرد.

 

عللی که باعث تغییر رنگ دندان ها می شوند به طور کلی به دو دسته تغییر رنگ داخلی و خارجی تقسیم می شود:

۱- تغییر رنگ های خارجی

• از عوامل خارجی ای که می توانند باعث تغییر رنگ دندان ها شوند می توان به رنگ های موجود در مواد غذایی و نوشیدنی ها اشاره کرد مثل چای، قهوه و رنگ های افزودنی در غذا ها .

• عامل دیگر مصرف سیگار و تنباکو است که با ادامه مصرف این مواد، تغییر رنگ بیشتر و عمیق تر می شود .

• علت دیگر می تواند عدم رعایت بهداشت دهان و دندان باشد که باعث تجمع جرم و پلاک روی دندان می شود .

عوامل خارجی در ابتدا سطحی هستند و کم رنگ و می توان آن ها را  با روش بروساژ معمولی از بین برد. ولی با پیشرفت فرآیند تیره تر و پایدارتر می شوند و حذف کردن آن ها نیازمند تکنیک های پیچیده تر  است . بلیچینگ دندان ها می تواند به راحتی این تغییر رنگ ها را بر طرف کند. به طور کلی بلیچینگ بر روی تغییر رنگ های خارجی اثر با ثبات تری دارد، مخصوصا برای برطرف کردن تغییر رنگ های ناشی از چای و قهوه و سیگار.

۲- تغییر رنگ های داخلی

عوامل داخلی تغییر رنگ دندان ها مستقیما روی ترکیب عاج و مینای دندان تاثیر می گذارد  وسخت تر از عوامل خارجی بر طرف می شوند .

• یکی از علل شایع تغییر رنگ داخلی  افزایش سن و ساخته شدن عاج ثانویه زرد تر و از طرفی ساییده شدن مینای شفاف دندان به مرور زمان می باشد که باعث زرد تر شدن دندان می شود.

• تغییر رنگ ناشی از مصرف دارو ممکن است قبل یا بعد از اینکه دندان به طور کامل تشکیل می شود، رخ دهد. تتراسایکلین در طول کلسیفیکاسیون دندان به دنتین یا عاج دندان وارد شده و احتمالا از طریق واکنش با کلسیم و تشکیل تتراسایکلین اورتوفسفات سبب تغییر رنگ دندان ها می شود.

• یرقان طولانی مدت در کودکی از علل دیگر است که تعداد بیشتری از دندان ها را درگیر می کنند.

• ضربه هم می تواند رنگ دندان را تغییر دهد مثل تغییر رنگ های صورتی : که نشان دهنده تحلیل داخلی دندان می باشد یا تغییر رنگ زرد:  که نشان دهنده آهکی شدن پالپ دندان است یا تغییر رنگ های سیاه:  که در اثر نکروز و از بین رفتن عصب و پالپ دندان ایجاد می شود.

• ترمیم های آمالگام نیز می توانند در طول زمان به علت اکسید شدن فلزات آن و نفوذ در نسج دندان باعث تغییر رنگ سیاه دندان شوند.

• مصرف بیش از حد فلوراید بخصوص وجود فلوراید بیش از حد در آب آشامیدنی یعنی بیش از ۱-۲ ppm ( در بعضی از نواحی کشور خودمان نیر این میزان بالا از فلوراید در آب آشامیدنی وجود دارد.) باعث تغییرات متابولیکی در آملوبلاست ها ( سلول های سازنده ی مینا ی دندان ) و کلسیفیکاسیون نامناسب در دندان می شود.

• علاوه بر این، تغییر رنگ های داخلی می توانند منشاء ارثی داشته باشند مانند مشکلاتی مثل آملوژنز ایمپرفکتا و دنتینوژنز ایمپرفکتا که در آنها ساختار مینا و عاج دندان معیوب بوده و دچار تغییر رنگ هستند.

به طور کلی تغییر رنگ ها ی داخلی ممکن است در دو زمان اتفاق افتد:

• در زمان تشکیل دندان‌ها : مانند قرارگیری در معرض فلوراید اضافی یا آنتی بیوتیک تترا سایکلین

• زمانی که رویش دندان ها کامل شده باشد : مانند تغییر رنگ داخلی به علت پوسیدگی دندان، بعضی از انواع ترمیم‌ها، پالپ غیر زنده (مشکلات روت کانال) و ضربه به دندان .

با انجام بلیچینگ دندان ها به چه میزان روشن می شوند ؟ 

روشن ترین رنگی که با درمان بایچینگ می توان به دست آورد B1  است که در محدوده ی رنگ های طبیعی قرار دارد. پس از تشخیص علت تغییر رنگ فرد باید خواسته ها و انتظارات خود را با دندانپزشک در میان بگذارد. تمایز این نکته مهم است که انتظار شخص از درمان،  سفید شدن دندان ها تا حداکثر میزان مورد امکان و یا برطرف شدن تغییر رنگ و باز گشت به رنگ ذاتی دندان هاست و یا تصویری دیگر در ذهن دارد. اگر خواسته فرد سفید شدن دندان ها به میزانی بیش از حداکثر سفیدی دندان ها است  که معمولا با اصطلاحاتی چون سفید هالیوودی به آن اشاره می شود، پیشنهاد درمان بلیچینگ ممکن است کافی نباشد وانتظار وی را برطرف نسازد. در آن صورت می توان درمان لمینت سرامیکی یا کامپوزیت ونیر را برحسب نیاز  در نظر گرفت . اما اگر صرفا برگشت به رنگ اولیه دندان ها مد نظر است بلیچینگ می تواند گزینه درمانی مناسبی باشد.

مواد سفید کننده چطور عمل می‌کنند ؟ [ 04' 04'/]

ژل های سفید کننده حاوی هیدروژن پراکسید و یا ماده ای به نام کارباماید پراکسید بوده و غلظتی بین 10 تا 40 درصد دارند. هیدروژن پراکسید یک ماده اکسید کننده است که بر روی دندان پخش می شود و باعث ایجاد رادیکال های آزاد ناپایدار می گردد. این رادیکالها به مولکول های رنگی آلی که در فضای بین نمک های غیر آلی مینای دندان وجود دارند حمله می کنند. این حمله به ناحیه ی باند های دوگانه ی مولکول های آلی رنگی بوده که باعث تبدیل آنها به مولکول های کوچکتر با پیگمان های رنگی ضعیفتر می شود. این مولکول های کوچکتر طیف جذبی متفاوتی دارند، و به این صورت است که سفید شدن دندان آغاز می شود

آیا انجام بلیچینگ باعث آسیب به دندان ها می گردد ؟ [ 05' 05'/]

مواد بلیچینگ خود به تنهایی بدون ضرر بوده و به دندان‌ها آسیب نمی‌رسانند، چون مواد شیمیایی موجود در آن‌ها که به مولکول‌های آلی رنگی حمله کرده و باعث تغییر رنگ دندان‌ها می‌شوند، هیچ تاثیری روی ساختار معدنی دندان‌ها ندارند. اما در بعضی از مواد بلیچینگ که استاندارد نیستند، جهت افزایش طول عمر ماده ( PH ، ( Shelf life ماده را اسیدی می‌کنند و در واقع این PH اسیدی است که روی سختی یا هاردنس مینا تاثیر منفی دارد. احتمال ایجاد حساسیت دندانی پس از استفاده از مواد بلیچینگ به غلظت ماده و مدت زمان استفاده از آن بستگی دارد و اگر این حساسیت ایجاد شود معمولاً فقط یک یا چند روز ادامه یافته و کاملاً قابل برگشت است.

 

بلیچینگ دندان‌ها چه مدت دوام دارد ؟ [ 06' 06'/]

نتایج حاصل شده از عمل بلیچینگ دائمی نبوده و اثرات آن به مرور زمان کم می‌شود. معمولاً مدت یک تا سه سال زمانی است که در اکثر بروشورهای مواد بلیچینگ قید می‌شود، اگرچه ماندگاری طولانی‌تر در بسیاری موارد توسط  بیماران گزارش می‌شود.

چطور می‌توان نتیجه به دست آمده از بلیچینگ را برای مدت زمان طولانی‌تری حفظ کرد ؟[ 07' 07'/]

می‌توان با پرهیز از خوردن مواد غذایی و عاداتی که باعث ایجاد تغییر رنگ در دندان‌ها می‌شوند (که در قسمت تغییر رنگ دندان‌ها به آن‌ها اشاره شده است)، نتیجه حاصل شده از بلیچینگ را به مدت طولانی‌تری حفظ کرد. رعایت بهداشت دهان و دندان ها و استفاده از مسواک و نخ دندان به طور مرتب و روزانه، با حذف پلاک میکروبی و رنگدانه ها موجب ماندگاری بیشتر رنگ حاصل از بلیچینگ می گردد. همچنین با درمان بلیچینگ دوره‌ای چه در منزل و چه در مطب می‌توان به حفظ این نتیجه در مدت زمان طولانی‌تر کمک کرد.

آیا با سفید کردن دندان ها، رنگ روکش ها و ترمیم های کامپوزیتی هم روشن می شود ؟[ 08' 08'/]

اگر بر روی بعضی از دندان ها روکش، ونیر یا ترمیم های کامپوزیتی دارید، بهتر است قبل از انجام بلیچینگ با دندانپزشک خود مشورت نمایید. مواد بلیچینگ بر روی ترمیم های کامپوزیتی، ونیرهای کامپوزیتی، لمینت های سرامیکی و انواع روکش ها ( PFM و روکش های تمام سرامیک ) تاثیر نمی گذارند. دندان هایی که قسمتی از آن ها با مواد کامپوزیتی ترمیم شده اند، پس از بلیچینگ روشن تر شده درحالیکه ترمیم های کامپوزیتی به رنگ قبلی خود باقی خواهند ماند و تفاوت رنگی ناخوشایند بر روی دندان های مورد نظر ایجاد می شود. برای حل این مشکل، ترمیم های کامپوزیتی باید به طور کامل و یا قسمتی از آن ها با مواد کامپوزیتی رنگ روشن تر که هماهنگ با رنگ جدید دندان است، جایگزین شوند. و روکش هایی که پس از بلیچینگ نسبت به رنگ روشن دندان ها زرد و ناهماهنگ به نظر می رسند، در صورت نیاز به منظور اصلاح طرح لبخند باید تعویض گردند.

بلیچینگ (سفید کردن دندان ها) به چند روش قابل انجام است ؟[ 09' 09'/]

سه روش برای سفید کردن دندان ها وجود دارد: بلیچینگ در مطب، بلیچینگ در منزل و بلیجینگ با محصولات سفید کننده بدون نسخه (OTC). [ 10' 10'/]

1- بلیچینگ در مطب با( In Office Bleaching ) :   

با استفاده از مواد سفید کننده دندان با غلظت های بالا (۲۵-۴۰٪ هیدروژن پراکسید) انجام می شود. با این شیوه، دندانپزشک کنترل کاملی در طول عمل و فرایند سفید کردن دندان ها دارد. در این روش، قبل از قرار دادن ژل هیدروژن پراکسید، لثه ها توسط ماده ای محافظ به نام اپال دم ایزوله می شوند. پس از انجام اقدامات محافظت از لثه ها، ژل سفید کننده بر روی دندان ها اعمال می شود و در طی زمان مربوطه در مطب دندانپزشکی به وسیله گرما یا نور (یا بدون آنها) فعال می شود.

برای فعال کردن ژل سفید کننده یا سرعت بخشیدن به فرایند اثرگذاری آن می توان از دستگاه های لایت کیور یا  لیزرهای دیود (با طول موج ۸۳۰ و ۹۸۰ نانومتر) استفاده کرد. درمان در مطب می تواند پس از یک جلسه، سفید شدن قابل توجهی به همراه داشته باشد، اما برای دستیابی به نتیجه مطلوب، ممکن است نیاز به تعداد جلسات درمانی بیشتری باشد. [ 11' 11'/]

2- بلیچینگ در منزل ( Home Bleaching ):

در این روش از دندان‌های شخص قالب تهیه شده و بر اساس فرم دندان‌ها یک تری تهیه می‌گردد و ژل‌های سفید کننده با غلظت کم در اختیار فرد قرار داده می‌شود تا در منزل داخل تری قرار داده و مورد استفاده قرار دهد. ژل های سفید کننده در این روش حاوی کارباماید پراکسید (۱۰-۲۰٪  است که برابر با هیدروژن پراکسید ۵/۳ تا ۵/۶% می باشد.  به طور کلی، توصیه می شود که ماده با ۱۰٪ کاربامید پراکسید به مدت ۸ ساعت در روز و ماده دارای ۱۵-۲۰٪ کاربامید پراکسید به مدت ۳-۴ ساعت در روز استفاده شوند. این درمان توسط خود بیمار انجام می شود، اما در طی مراجعات و بازنگری باید توسط دندانپزشک تحت نظارت قرار گیرد.

برخی از پزشکان برای سفید کردن دندان در مطب، غلظت ۳۵ درصد با هیدروژن پراکسید را توصیه می کنند و گزینه بعدی پس از آن ژل سفید کننده حاوی ۱۰٪، ۱۵٪ و یا ۲۰٪ کاربامید پراکسید است. محققین نشان داده اند که سفید کننده های با غلظت بالاتر، می توانند رادیکال های پراکسید بیشتری برای سفید کردن تولید کنند و در نتیجه فرآیند سفید کردن سریع تر انجام می شود. با این حال، این روند سریع سفید کردن ممکن است امکان بروز عوارض جانبی مانند حساسیت دندان، تحریک لثه، تحریک گلو و حالت تهوع را افزایش دهد.

3- در نهایت، می توان به  محصولات سفید کننده بدون نسخه ( OTC ) اشاره کرد: [ 12' 12'/]

که در سال های اخیر محبوبیت بیشتری یافته اند. این محصولات از یک ماده سفید کننده با غلظت کم تشکیل شده اند (۳-۶٪ هیدروژن پراکسید). آنها با عناوین تری های پیش ساخته شده، نوار های سفید کننده و خمیر دندان های سفیدکننده در دسترس هستند. این محصولات باید تا ۲ هفته و دو بار در روز استفاده شوند. محصولات OTC به عنوان سریعترین بخش در حال رشد در بازار دندانپزشکی شناخته می شوند. با این حال، این مواد سفید کننده ممکن است از لحاظ ایمنی بسیار سوال برانگیز باشند، زیرا برخی از آنها توسط سازمان غذا و دارو تایید نشده اند.

عفونت ریشه دندان، و دلایل وقوع آن

آیا بعد از درمان ریشه،امکان عفونت دندان وجود دارد ؟

عفونت ریشه دندان به دلایل متعددی ممکن است اتفاق بیفتد مانند پوسیدگی عمیق دندان، کارهای متعدد دندانپزشکی روی یک دندان (مانند ترمیم‌های مکرر) یا آسیب ناشی از ضربه مثل ترک خوردن یا شکستگی دندان

 

 

 

در صورتی که پالپ دندان نکروز شده و حیات خود را از دست بدهد، فضای پالپ و کانال‌های این ناحیه ممکن است عفونی شود. در نهایت این عفونت می‌تواند در استخوان‌های اطراف و دیگر بافت‌های اطراف ریشه دندان گسترش یابد.

   آیا بعد از درمان ریشه دندان ممکن است عفونت ایجاد شود؟

عفونت معمولا در عدم موفقیت درمان روت کانال دندان نقش دارد ولی اینکه در هر فرد شدت عفونت به چه میزان است، قابل پیش‌بینی نیست. در بدترین حالت یک عفونت جزئی طولانی مدت که علائم خفیفی ایجاد کرده است می‌تواند وارد مرحله حاد به همراه درد شدید و تورم قابل ملاحظه شود. گرچه بروز عفونت بعد از روت کانال دندان معمول نیست اما امکان وقوع آن وجود دارد. عفونت می‌تواند در هر زمان از یک هفته تا ده روز بعد از روت کانال دندان اتفاق بیفتد. بعضی از دلایل بروز عفونت در این شرایط عبارتند از:

•  وجود یک کانال آلوده دندانی به دلیل کانال‌های غیر طبیعی در دندان که قبلا دیده نشده‌اند.

• وجود ترک غیر قابل تشخیص در ریشه دندان.

•  فرآیند ترمیم ناقص که موجب ورود باکتری‌ها و ایجاد عفونت مجدد می‌شود.

• شکسته شدن روکش دندان در طول زمان که موجب ورود باکتری‌ها و عفونت داخل دندان می‌شود.

عفونت بعد از درمان ریشه دندان اغلب با روت کانال تراپی مجدد قابل درمان است.

انواع دهان شویه ها و موارد کاربرد آنها با توضیحات کامل نحوه استفاده از آن

       انواع دهان شویه ها کدامند و در چه مواردی کاربرد دارند؟

بیشتر مردم وقتی صحبت از بهداشت دهان و دندان می شود ، به یاد مسواک و نخ دندان می افتند و اغلب افراد دهان شویه ها را تنها به عنوان خوشبو کننده ی دهان و دندان می شناسند.اگر شما از جمله ی کسانی هستید که برای خوشبو شدن دهان خود از دهان شویه ها استفاده می کنید باید بدانید که اثر آنها بیش از 3 تا 5 ساعت طول نمی کشد . بهتر است برای رفع بوی بد دهان خود به دندانپزشک مراجعه کنید تا علت اصلی آن مشخص شود زیرا بیماری های لثه ،پوسیدگی دندان ها ، سینوزیت مزمن و مشکلات دستگاه گوارش از دلایل اصلی ایجاد بوی بد دهان هستند و با استفاده از دهان شویه ها برطرف نمی شوند. البته علت بوی بد دهان در 90 % مواقع از محیط دهان منشا می گیرد و تنها در 10% موارد علت آن منشا سیستمیک دارد.

 

مباحث مطرح شده در این مقاله :

 

  دهان شویه های بهداشتی – آرایشی

  دهان شویه های درمانی

  دهان شویه های فلوراید

  دهان شویه های کلرهگزیدین  

  دهان شویه های با بیس روغنی مانند لیسترین ( Listerine )

  دهان شویه های با بیس ترکیبات آمونیوم چهارتایی مانند ستیل پیریدینیوم کلراید  

  طرز استفاده از دهان شویه ها  

 

جهت بررسی این مطلب که دهان شویه ها چه نقشی در سلامت دهان و دندان ما دارند، به طور کلی می توان آنها را به دو گروه طبقه بندی کرد:

 1- دهان شویه های بهداشتی – آرایشی

این گروه از دهان شویه ها حاوی الکل هستند و آنتی سپتیک یا ضد عفونی کننده هم نامیده می شوند. از این دهان شویه ها برای رفع بوی بد دهان البته به صورت موقتی استفاده می شود، زیرا آنها سبب از بین رفتن میکروبهای عامل بوی بد دهان نمی شوند. همچنین این گروه از دهان شویه ها برای شستن باقی مانده ی مواد غذایی از میان دندان ها و لثه نیز کاربرد دارند و باعث کاهش فلور میکروبی دهان می شوند. در تحقیقی انجام شده  بر روی این دهانشویه ها ، نشان داده شده بود که استفاده از این دهانشویه ها به تنهایی باعث کاهش بوی بد دهان  به مدت حدودا 4 ساعت شده بود، اما همراه شدن آنها با استفاده از مسواک و نخ دندان و همچنین تمیز کردن زبان به طور قابل توجهی موجب کاسته شدن از بوی دهان می گردید.

 

 

 

 2- دهان شویه های درمانی 

این گروه از دهان شویه ها سبب کاهش پلاک دندانی ، التهاب لثه ، پوسیدگی دندان و بوی ناخوشایند دهان می شوند .

دهان شویه های فلوراید:

این دهان شویه ها نه تنها می توانند پوسیدگی را در مراحل اولیه متوقف کنند بلکه موجب پیشگیری از ایجاد پوسیدگی در بقیه ی دندان ها نیز می گردند. ترکیب فعال در این دهان شویه ها معمولا سدیم فلوراید است که در دو غلظت 0.2%  و 0.05% موجود هستند. در غلظت 0.2% تنها یک بار در هفته و در غلظت 0.05% هر روز نیاز به استفاده از این دهان شویه ها می باشد. مدت زمان استفاده باید فقط یک دقیقه بوده و از آن بیشتر نشود. مطالعات نشان داده اند که اثر ضدپوسیدگی این دهان شویه ها حدود 30 تا 40 درصد می باشد. در بعضی از دهانشویه ها فلوراید ماده اصلی را تشکیل می دهد، مانند دهانشویه سدیم فلوراید بهسا که سدیم فلوراید 0.2% ماده اصلی آن بوده و باید یک بار در هفته و به مدت یک دقیقه استفاده شود.

 

 

 

در برخی دیگر از دهانشویه ها مانند Vi-one  فلوراید تنها یکی از اجزاء فعال تشکیل دهنده بوده و غلظت آن 0.05% می باشد، در نتیجه باید به منظور توقف و یا پیشگیری از پوسیدگی به طور روزانه استفاده گردد.

 

 

 

 

 

دهانشویه های کلرهگزیدین :

توصیه ی معمول دندان پزشکان ، استفاده از دهان شویه های کلرهگزیدین به عنوان ضد پلاک و ضد عفونی کننده است. استفاده از کلرهگزیدین معمولا پس از جراحی های پریودنتال به منظور کنترل التهاب و پلاک زیر لثه ای در مدت زمان محدود تجویز می شود. دهان شویه ی کلرهگزیدین به دلیل اثر جانبی نظیر ایجاد حس سوزش در مخاط دهان و زرد کردن دندان ها و ترمیم های کامپوزیتی و همچنین کامپوزیت ونیر ها، برای استفاده ی روزانه و مداوم توصیه نمی شود. کلرهگزیدین بوسیله ی اکثر سورفاکتانت های موجود در خمیر دندان ها غیرفعال می گردد، به همین دلیل این ماده را نمی توان به خمیردندان ها اضافه کرد و بطور جداگانه به صورت دهانشویه ارائه می شود. به دلیل این غیرفعال سازی، باید دقت کرد که دهانشویه های کلرهگزیدین 30 دقیقه قبل و یا بعد از مسواک زدن  استفاده نشوند.

 

 

 

 

 

 

دهان شویه های با بیس روغنی مانند لیسترین 

این دهان شویه ها هم در کاهش پلاک و هم در ژنژیویت (التهاب لثه) موثر هستند، زیرا روغن می تواند موجب تغییر دیواره ی سلولی باکتری ها شود. این دهان شویه ها شامل ترکیبات فعالی چون منتول، تیمول و اکالیپتول در الکل هستند. از عوارض جانبی اندک آنها می توان به سوزش خفیف مخاط دهان و همچنین تغییررنگ خارجی بر روی دندان ها به میزان کم اشاره کرد. لیسترین اولین دهان شویه ی آنتی پلاک وآنتی ژنژیویت است که توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا ( ADA ) مورد تایید قرار گرفته است. توصیه می شود که دهان شویه لیسترین در کنار بهداشت دهان کامل، دو بار در روز، به مدت زمان 30 ثانیه و به میزان حدودا 15 میلی لیتر در دهان قرقره شود.

 

 

 

 

 

دهان شویه های با بیس ترکیبات آمونیوم چهارتایی مانند ستیل پیریدینیوم کلراید

ماده ی CPC یک ترکیب فعال کشنده ی باکتری هاست که با غشا سلولی باکتری  ها واکنش داده و موجب از هم پاشیدگی و مرگ آنها می گردد. بر اساس مطالعات این دهان شویه ها 14% تا 24% در کاهش پلاک و ژنژیویت موثرند. Crest Pro-Health از دیگر دهان شویه هایی است که حاوی ماده ی کشنده ی باکتری یعنی CPC بوده و در این گروه قرار می گیرد. استفاده از این دهان شویه به میزان 20 میلی لیتر و دو بار در روز و به مدت زمان 30 ثانیه توصیه می شود. از دیگر دهان شویه هایی که در این گروه قرار می گیرند می توان به Cepacol , Clear Choice  , Rembrandt وVi-one  اشاره کرد.

 

 

 

 

 طرز استفاده از دهان شویه ها:

1-به طرز صحیح مسواک بزنید. مسواک زدن ، غذاها و پلاک میکروبی را از سطح دندان ها و لثه ها بر می دارد و سطح آنها را آماده ی پذیرش مواد دهان شویه می کند.

2-مقدار کافی از دهان شویه را مطابق دستور دندانپزشک یا دستور روی بطری ، درون درب بطری (معمولاً به صورت پیمانه استفاده می شود) بریزید.

3-دهان شویه را وارد دهان کنید و با فشار در دهانتان بچرخانید تا تمام سطوح دندان ها و لثه ها و همچنین سطوح بین دندان ها با دهان شویه تماس پیدا کند.

4-معمولاً 30 ثانیه تا 1 دقیقه زمان برای نگه داشتن دهان شویه در دهان کافی است . پس از پایان این زمان دهان شویه را از دهان خارج کنید.

5-پس از مصرف دهان شویه تا نیم ساعت دهانتان را نشویید ، غذا نخورید و مایعات ننوشید تا مواد موثر آن در تماس با سطح دندان ها و لثه هایتان باقی بماند.